Het is even geleden dat we geschreven hebben. Maar we wilden graag nog even onze allerlaatste belevenissen met jullie delen.

De laatste twee dagen in Hawaï hebben we een auto gehuurd. De eerste dag zijn we naar de noordkust van O'ahu gereden. Onze eerste stop was bij Birthstones. Vroeger gingen vrouwen (die van adel waren) daar naartoe om hun kinderen te baren. Het was een klein stukje van de weg af en werkelijk een prachtige plek. Daarna zijn we naar een strand gereden. Je hebt er erg hoge golven en er zijn dan ook erg veel surfers te vinden. De stroming is sterk en het is dan ook best gevaarlijk om te zwemmen. Ja... in de winter! Toen wij er waren, zagen we geen golven.. Nog minder dan in Honolulu, waar wel erg veel gesurft werd. Nadat we even op het strand waren geweest zijn we doorgegaan naar Waimea Valley. Dat is een grote botanische tuin met als hoogtepunt een mooie waterval. Ook laten ze hier zien hoe de Hawaïanen vroeger leefden. In hutten van stro. Heel leuk om te zien. We hebben een wandeling gemaakt door de tuin, richting de waterval. Daar hebben we gezwommen. De poel voor de waterval was een heel klein stukje ondiep en liep niet geleidelijk af, maar van het een op het andere moment was het water 9 meter diep. Het is wel even een vreemd idee, want je ziet niet wat er onder je gebeurt. Het water is nogal troebel. Na deze verfrissende stop zijn we weer rustig terug gelopen en terug gereden naar het hotel.

Maandag zijn we om 06.00 uur opgestaan. We wilden naar Pearl Harbor en als je daar niet vroeg bent heb je kans uren te moeten wachten om naar het memorial te gaan.
Wij waren er om 08.00 uur en moesten tot 11.15 uur wachten (nu al 3 uur wachttijd). Om deze behoorlijk lange tijd door te komen zijn we naar de USS Missouri gegaan. Een enorm gevechtsschip die je van binnen en buiten kan bekijken. We hebben een IPod tour gedaan. Je krijgt een IPod mee en je loopt een route. Op deze route staan cijfers en elke keer als je er een tegen komt kies je dat getal op de IPod. Je krijgt een verhaal te horen en beelden te zien. Ontzettend interessant. De beelden maken het echter. Al met al heeft dit 2 uur in beslag genomen en toen we terug kwamen hoefden we dus niet heel lang meer te wachten. Om 11.15 uur was het zover en kregen we eerst een film te zien over de aanslag op Pearl Harbor. Dit is een erg indrukwekkende film en het raakt je behoorlijk. Daarna moesten we door om met de boot naar het memorial te gaan. We zaten redelijk bovenaan in het theater, dus waren als een van de laatsten op de boot. Doordat wij geen zitplaats meer hadden moesten we wachten op de volgende boot. Dit zou een kwartier duren en ze zouden ervoor zorgen dat we als eerst een zitplaats kregen. Een kwartier later vaarden we richting het memorial. We kregen een kwartier om daar rond te kijken. Wanneer je daar aankomt zie je een aantal stukken van het gezonken schip boven het water uit komen. De overblijfselen van ruim 900 slachtoffers liggen nog in het schip. Erg onwerkelijk. Alle namen van de overleden mannen staan in zwarte letters op een grote witte muur. Wat wij erg mooi vonden is dat de overlevenden die dit willen ook bijgezet kunnen worden op het moment dat zij komen te overlijden. Zij worden herenigd met hun maatjes van vroeger. Er zijn dan ook behoorlijk wat bemanningsleden die hier voor gekozen hebben. De meest recente in 2011. Een heel mooie en indrukwekkende ochtend hebben we hier gehad.
Daarna hebben we besloten om naar de Valley of the Temples te gaan (omdat we handdoeken waren vergeten en dus niet even een duik konden nemen in zee). Toen we daar aankwamen waren we blij verrast. Een prachtige tempel met een vijver vol met Koi-karpers in een hele mooie bergachtige omgeving. We zijn door de tuin naar de tempel gelopen en binnen (eerst je schoenen uit!) zat een 4 meter hoge gouden Boeddha op een net zo gouden lotusbloem. Prachtig. Na hier een poosje te zijn gebleven zijn we doorgelopen. In de tuin stond een klein hutje met een enorme bel. Deze kun je luiden door aan een touw te trekken die dan een enorme paal in beweging brengt. Dit hebben we nog even gedaan en zijn daarna vertrokken. (We lazen dat we dit eigenlijk bij aankomst hadden moeten doen. Op deze manier groet je de Boeddha. Wij hebben hem gedag gezegd...)
Na deze prachtige stop zijn we richting hotel gegaan. We hadden voor een uur een kamer gereserveerd om ons nog even op te frissen voor onze (lange) terugvlucht.

We zijn maandagavond vertrokken richting San Francisco. Daar moesten we 8 uur wachten om vervolgens terug te vliegen naar Nederland. Door al het tijdsverschil kwamen we hier pas woensdagochtend aan. Best vermoeiend.
We werden opgehaald door Wim (de vader van Martine) en Marian (de moeder van Stefan). Erg fijn dat er na 4 weken mensen op je staan te wachten. Eenmaal thuis aangekomen was Astrid (de moeder van Martine) daar al en had heerlijke cake en bolletjes gemaakt. Ook Marlinde, Martijn en Marvin kwamen langs. Wat een fijn ontvangst..

En wat heerlijk om na 4 weken weer thuis te zijn.
We willen jullie heel erg bedanken voor het lezen van onze verhalen, de belangstelling en de leuke reacties!

Liefs Stefan en Martine