Vanmorgen zijn we begonnen met het beste ontbijt van de vakantie (tot nu toe). Het was een Amerikaans/Japans buffet. Een aantal dingen die ze hadden: Zalm (gerookt en gebakken), roerei, fruit, yoghurt, hele lekker mango en cranberry sap, rijst (dat is alleen niet echt iets voor ons als ontbijt..)enzovoort! Bij ons zit het er inclusief bij, maar ze vragen er op de kaart gewoon $30 voor!! Na het ontbijt wilden we met de bus richting the painted ladies, ofwel de victoriaanse huisjes uit Full House. We moesten een eindje lopen richting de bushalte. Maar omdat we toen op de kaart zagen dat het nog maar een paar blokken lopen was, kozen we ervoor om dat maar gewoon te doen. Daar hadden we helaas al snel spijt van. Overal in deze buurt liepen(maar ook echt overal!!) dakloze mensen en junks. Ze vormden groepjes op de stoep. Ze lieten iedereen met rust, dus ze waren ons echt niet tot last, maar het was behoorlijk intimiderend. Toen Stefan erachter kwam dat hij vanmorgen vergeten was om zijn pil in te nemen tegen zijn netelroos, en hier dus erg veel last van had, besloten we terug te gaan naar het hotel zodat hij deze alsnog kon nemen. We waren het er allebei over eens dat we niet nog een keer in die buurt rond wilden lopen. We hebben dan ook besloten om vandaag naar de Coit Tower te gaan (deze geeft je een heel mooi uitzicht over de stad)en daarna naar Fisherman's Warf, om van daaruit naar de boot te gaan die ons naar Alcatraz zou brengen. De wandeling richting de Coit Tower was pittig. Daar konden we kaartjes kopen en in een lange rij wachten op de lift. Zo konden we wel weer even afkoelen. Het uitzicht was heel mooi. Na een een tijdje te hebben genoten van het uitzicht namen we weer plaats in de rij om de lift naar beneden te nemen. Eenmaal beneden hebben we de bus naar Fisherman's Warf genomen. Daar hebben we als lunch een ijsje en een milkshake genomen (we moesten uiteindelijk toch erg vroeg eten om op tijd bij de boot te zijn). Daarna hebben we nog lekker over de pier geslenterd en allebei een leuk aandenken gekocht. Nog lekker op een terrasje gezeten, wat door de wind overigens best fris was. Na het eten zijn we rustig richting pier 33 gelopen, vanwaar de boot zou vertrekken. Het was een tocht van 20 minuten waarbij we helemaal om het eiland heen gingen. Zo kregen we een mooie eerste blik op Alcatraz! Eenmaal daar werden we opgevangen door een ranger die ons alvast het een en ander vertelde. Daarna zijn we de gevangenis ingegaan en hebben we een rondleiding gehad via een Nederlandse audiotour. Het was een hele ervaring om daar rond te lopen en de vehalen van de gevangenen en de bewakers te horen. De cellen waren erg klein en sommige nog ingericht. Ook hebben we de 'bekende' cellen gezien van de bekendste ontsnapping uit de geschiedenis van Alcatraz. De cemente hoofden die ze hadden gemaakt, zodat het niet op zou vallen dat ze weg waren, lagen in de bedden en je kon de opening die ze gemaakt hadden om te ontsnappen nogq zien. Na de audiotour moesten we nog drie kwartier wachten op de boot terug dus hebben we nog naar een verhaal van een ranger geluisterd over 3 ontsnappingen vanuit deze gevangenis. Allemaal met een slechte afloop voor de gevangenen.. Weer terug op het vaste land gingen we op zoek naar een taxi. We zijn naar de taxistandplaats gelopen en daar stond een enorme rij. We werden er aangesproken door een man die ons met zijn limousine kon vervoeren. Hij scharrelde alleen wel nog meer mensen voor dezelfde rit. Omdat we dit niet zo vaak meer mee zullen maken hebben we het gedaan en werden we met 5 andere mensen naar de hotels gebracht. We hebben tijdens deze rit een gezellig praatje gemaakt met een ouder echtpaar uit de UK en drie dames uit Idaho. Nadat onze chauffeur naar zijn zin een te kleine fooi van het echtpaar had gekregen was hij een beetje zeurderig.. Hij zei niet erg aardige dingen over deze mensen tegen ons. Dat vonden wij niet kunnen.. Maar ja, nadat hij ons af had gezet zal hij wel over onze tip ($2) hebben gemopperd :-) . Vooral zijn gezicht was leuk toen we zeiden: we're Dutch.... Eenmaal aangekomen in onze kamer stonden de lampen en de radio aan, het bed was open geslagen en er lagen twee chocolaatjes op bed, in eerste instantie erg vreemd en vooral voor Martine schrikken (ze heeft in de hele kamer gekeken of er niemand was). Een leuke 'thuiskomst'. Nu is het inmiddels bijna half 12 en echt tijd geworden om te gaan slapen. Groetjes Stefan en Martine