Na gisteren helaas te laat in het park te zijn aangekomen voor de zonsondergang, wilden we vanochtend een trail gaan lopen. Na te hebben ontbeten in onze kamer (wat we gehaald hadden in het supermarktje in het hotel) hebben we uitgechecked via de tv (echt heel makkelijk!) en zijn we richting Bryce Canyon gereden. De trail welke we wilden gaan lopen was de Navajo Loop. Je krijgt dan namelijk een mooie blik op de pillars waar Bryce bekend om staat. Het zou volgens de brochure van het park een trail zijn met een redelijke moeilijkheidsgraad. Eenmaal begonnen gingen we alleen maar bergaf. Via allemaal hairpins daalden we een behoorlijk eind af. En je weet het gezegde: what goes down, must go up. Beneden aangekomen waren we al redelijk afgepeigerd van het jezelf tegenhouden bergaf. Toen mochten we ook nog bergop... Martine wilde dat ik onderweg veel foto's maakte.. dan kon zij even uitpuffen.. :-). Boven aangekomen en eenmaal uitgerust en uitgezweet, zijn we verder gereden naar wat viewpoints verderop in het park. Ik liet Martine ook nog een stukje rijden. Ze reed nog niet weg of er begon een oranje lampje op het dashboard te branden. Bandenspanning te laag! Haha, zal je altijd net zien. Ik had dit al eerder gezien dat de linker achterband wat zachter was, maar dat de waarschuwing juist op dat moment kwam vond ik wel grappig. Ze komt niet meer achter het stuur ;-). Na de band weer op spanning te hebben gebracht konden we verder naar onze volgende bestemming: Zion National Park. Het zou een kleine 2 uur rijden zijn, onze kortste trip. Helaas deden wegwerkzaamheden gelijk roet in het eten, een klein kwartiertje moesten we wachten omdat ze een deel van de weg aan het asfalteren waren en we dus om de beurt mochten rijden. Onderweg kregen we alweer een aantal korte regenbuitjes te verduren. Al 3 dagen op rij. Gelukkig elke keer als we in de auto zaten. Bij Zion Park aangekomen heb ik tot nu toe de mooiste route gereden. Prachtig donkerrode (past beter bij de omgeving) wegen in een geweldig bergachtige omgeving dwars door het Park. Onderweg heeft Martine nog wat foto's gemaakt. Eenmaal bij ons hotel beland werd de lucht steeds donkerder. We waren net een kwartier in de hotelkamer toen het enorm begon te plenzen. Achter de bergen waar we op uitkijken was het ook aan het onweren. Aangezien het al bijna 5 uur was besloten we om niet meer naar het Park te gaan vanwege de regen en de constante dreiging van onweer. Morgen staan we vroeg op om niet in de hitte te hoeven lopen. Inmiddels (half 9) zitten we op onze geweldige kamer/balkon na heerlijk in het steakhouse van het hotel te hebben gegeten. See ya! Stefan