Vanmorgen begonnen we de dag bij 'Wendy's' voor een ontbijt. We hadden gehoord dat het eten hier goed te doen is. Toen we de bestelling hadden doorgegeven (Stefan een broodje en Martine yoghurt) kwam het volgende op tafel; een vet broodje met bacon, ei, kaas en tomaat. En warme havermoutpap... Daarbij kregen we ook nog gebakken aardappelen!! Dit was nog het lekkerste van het hele ontbijt.. Het is misschien niet verrassend dat we een heel groot gedeelte in de prullenbak hebben gegooid, want dit gaat zelfs ons te ver. Toen bleek dat de koffie ook nog eens niet te drinken was waren we zo weg. Na een lekkere kop koffie en een bak fruit (ter compensatie van hiervoor) in een tentje naast de Wendy's hebben we de metro gepakt naar Battery Park. Hiervandaan vertrekt namelijk de boot naar het Vrijheidsbeeld en Ellis Island. Na een behoorlijke tijd te hebben gewacht om aan boord te mogen (er vindt namelijk een veiligheidscontrole plaats als op het vliegveld) in de zinderende zon bij 30 graden gingen we eindelijk op weg. Door het varen kregen we een lekker windje en konden we afkoelen. Het uitzicht wat we op de boot voorgeschoteld kregen was er niet minder om. Voor ons het Vrijheidsbeeld en achter ons de geweldige Skyline van New York City. Op het eiland met het Vrijheidsbeeld aangekomen hebben we een tijdje rondgeslenterd en van de uitzichten genoten. Vanaf dit eiland moesten we weer op de boot naar de volgende stop: Ellis Island. Dit eiland was eind 19e en begin 20e eeuw de toegangspoort voor immigranten naar New York en Amerika. Door middel van een audio tour kreeg je een goed beeld van de situatie destijds. Google maar eens op de woorden ooghaak en controle en je zult merken dat het destijds niet echt een pretje was. De meeste mensen die naar Amerika wilden emigreren werden toegelaten. Nu de dag is dit ook te zien aan de vele culturen en afkomsten van de New Yorkers. Na dit eiland te hebben bezocht pakten we de boot weer terug naar het vaste land. Van daaruit wilden we naar de 9/11 Memorial. Het bleek dat je hiervoor kaartjes moest reserveren. Hadden we natuurlijk niet gedaan, want dit wisten we niet. We konden echter nog wel kaartjes verkrijgen in een winkeltje een aantal blokken verderop. Wij daarnaar toe, kregen we kaartjes voor toegang 1,5 uur later. Deze tijd moesten we nog even zien te doden. Aangezien ik (Stefan) wat had gelezen over een expositie van 9/11 in St. Pauls Chapel en we hier toch dichtbij waren, zijn we daarheen gelopen. Het bleek dat deze kerk naast de Twin Towers stond en de ramp heeft overleefd. Het diende na de aanval zelfs als rustpunt voor de reddingswerkers op Ground Zero. Er hingen ontroerende en trieste berichten van mensen wiens geliefden of familie vermist zijn na de aanval. Er hing bijvoorbeeld ook een pak van een brandweerman dat nog helemaal onder het stof zat van de instortingen. Toen we uit de kerk liepen en even op een bankje ernaast gingen zitten konden we de nieuwe Freedom Tower zien staan. Het is een onrealistisch gevoel om daar te zitten naast een toren met het idee dat deze instort op nog geen 200 meter daar vandaan. Hetgeen dat daar is gebeurt laat je dan beseffen dat je eigen problemen of meningsverschillen eigenlijk heel klein zijn. Nu moesten we nog naar de memorial want daar mochten we nu eindelijk in. Na wederom een veiligheidscontrole a la vliegveld liepen we op de Memorial Site. De twee watervallen / fontijnen welke er staan op de plek waar de Twin Towers stonden waren massaal. Op de reling van de fontijnen staan alle namen van de mensen die tijdens de aanvallen op 11 september zijn omgekomen ingegraveerd. Toch was het gevoel bij deze site minder indrukwekkend dan bij St. Pauls Chapel. Na deze belevenissen en gemixte gevoelens van 'the land of opportunities' tot het grote verlies tijdens 11 september zijn we met de metro terug naar het hotel gegaan. Het was al 7 uur en we moesten nog gaan eten. Na ons even te hebben opgefrist zijn we richting Times Square gelopen en hebben we onderweg een pizza gegeten. Nu liggen we in bed en terwijl ik dit lange verhaal van deze lange en indrukwekkende dag afmaak ligt er naast mij al eentje te slapen. Dat vind ik een goed idee! See ya! Stefan