Vandaag zijn we na 3 dagen Las Vegas (waar we het met 40C° al warm vonden) vertrokken naar Death Valley. Na het ontbijt te hebben gehaald bij Starbucks, zijn we de auto op gaan halen. Eigenlijk,
hebben we de auto op laten halen via valet parking! Heel fijn! Voor we Vegas verlieten wilden we nog heel graag naar het Luxor hotel. Dit hotel heeft de vorm van een piramide met daar voor een hele
grote sfinx. Daar hebben we dus nog even rondgekeken en koffie gedronken. Daarna zijn we op pad gegaan. Onze eerste stop: het 'welcome to fabulous Vegas' bord. Wij kwamen hier toen we in Vegas
aankwamen niet langs omdat we vanaf de noordkant van de strip binnen zijn gereden. En het bord staat alleen aan de zuidkant. Daar werden we aangesproken door een (niet lijkende) Elvis imitator die
foto's van ons wilde maken. Wel handig, zo stonden we er tenminste samen op. De foto's zijn geslaagd en hoe hij ze maakte was nog leuker. And a 1, and a 2, and a 3 and klick... en zo meerdere malen
na elkaar. Achteraf wilde hij natuurlijk wel een kleine fooi. Hierna konden we de auto weer in. Na een klein uurtje besloten we te stoppen bij een supermarkt om een lunch te halen. Het werden twee
chocolade donuts (voor ieder 1 natuurlijk :-) ) en verse mango en ananas. Dit hebben we in de auto opgegeten. Met deze nieuwe energie reden we Death Valley binnen. Onze eerste stop werd Badwater. Dit
is een opgedroogd meer en is het laagst gelegen deel in Amerika (85M onder zeeniveau). De tweede stop werd Devils golf course, dit is een zoutvlakte. Dit is overgebleven na verdamping van de
zoutmeren die daar vroeger lagen. Deze twee stops duurde allebei maar 5 minuten. Het was hier namelijk 125F°..... Voor de rekenaars onder ons. Om het aantal graden Celsius te berekenen, het volgende
rekensommetje. Neem het aantal graden Fahrenheit, - 30, :2, + 10%... Voor jullie gemak, je komt dan uit op 52C°..... Pffff en wij durfden te zeggen dat het in Vegas warm is??? Dat stelt niks voor bij
deze hitte. Nu snappen we gelijk waar de naam 'death valley' en de plaatsen Furnace Creek en Stovepipe Wells vandaan komen. Aangekomen bij ons hotel voor vandaag zijn we boodschapjes gaan doen,
hebben we lekker gegeten, de zonsondergang bekeken bij Zabriskie point en hebben we een wasje gedraaid. Nu 21.15 zijn we terug in ons tweeondereenkap huisje en zullen we lekker vroeg onder de wol
kruipen. Morgen gaan we naar Mammoth lakes, waar het weer wat koeler zal zijn.. Heerlijk! Liefs Stefan en Martine
Gisteren zijn we vanuit Zion national park vertrokken richting Vegas. Maar voor we gingen hebben we nog een wandeling door Zion gemaakt. We wilden graag een aantal trails met elkaar verbinden, maar
door werkzaamheden aan de paden en onbegaanbare paden door regenval, kon dit helaas niet. Dat was een kleine tegenvaller. We hebben daardoor een redelijk korte trail gelopen en zijn vervolgens met de
bus naar de Big bend gegaan. Hier maakt de Virgin river als het ware een grote bocht. De rivier stond niet heel erg hoog, dus we konden helemaal tot aan de rivier naar beneden lopen. Op deze manier
hebben we toch nog iets meer kunnen genieten van Zion. Eenmaal hier uitgekeken zijn we in de auto gestapt, richting Las Vegas! Daar hadden we allebei veel zin in, want de laatste week hebben we
alleen maar rotsen gezien. Allemaal erg mooi, maar voor de afwisseling kwam het als gelegen. Na een kleine 3 uur rijden waren we er. Toen we de snelweg af reden zagen we gelijk ons hotel liggen. Via
valet parking werd onze auto geparkeerd en wij konden inchecken. Dit duurde niet heel lang, gelukkig. Maar toen moesten we richting onze kamer. Daarvoor moesten we bijna het hele hotel door... Je
moet dwars door het casino om bij de liften te komen. Dit is dus elke keer een behoorlijke wandeling. Maar je moet er iets voor over hebben zullen we maar zeggen. Eerst zijn we het hotel gaan
verkennen, en die is erg groot! En ja toen hebben we ook onze eerste dollars verloren... We wilden ook de strip op, maar door de hitte (41C°) zijn we niet heel ver gelopen. Na lekker te hebben
gegeten bij de pizzaria in het hotel zijn we 's avonds nog even de strip over gelopen en we hebben gekeken naar de prachtige vulkaanuitbarsting bij ons hotel. Vanmorgen zijn we gaan zwemmen! Voor het
eerst deze vakantie. En eigenlijk was dat waarschijnlijk ook het slimste wat we konden doen. Het is hier gewoon erg heet (nu we dit typen, 22.30, is het nog 34C°). Zelfs het water van het zwembad was
redelijk warm.. Tegen half 2 zijn we uit het zwembad vertrokken om ons op te frissen en daarna te gaan lunchen. Na de lunch zijn we in ons buurhotel (Caesar's palace) gaan kijken bij de forum shops.
Een winkelcentrum in het hotel met hele dure winkels.. Alleen kijken, niet kopen dus. Toch hadden ze er wel hele mooie Uggs ;-). We hebben vanavond heerlijk Chinees gegeten. En daarna hebben we een
wandeling over de strip gemaakt. We wilden graag naar de M&M's shop. Daar moesten we een aardig eindje voor lopen. Onderweg natuurlijk nog een aantal winkels in gegaan, en vooral de hotels
bekeken. Dat is al een hele belevenis op zich. Uiteindelijk waren we om 22.00 terug in het hotel. En is het nu, terwijl jullie opstaan, voor ons tijd om te gaan slapen. Tot morgen! Xxx
Na gisteren helaas te laat in het park te zijn aangekomen voor de zonsondergang, wilden we vanochtend een trail gaan lopen. Na te hebben ontbeten in onze kamer (wat we gehaald hadden in het
supermarktje in het hotel) hebben we uitgechecked via de tv (echt heel makkelijk!) en zijn we richting Bryce Canyon gereden. De trail welke we wilden gaan lopen was de Navajo Loop. Je krijgt dan
namelijk een mooie blik op de pillars waar Bryce bekend om staat. Het zou volgens de brochure van het park een trail zijn met een redelijke moeilijkheidsgraad. Eenmaal begonnen gingen we alleen maar
bergaf. Via allemaal hairpins daalden we een behoorlijk eind af. En je weet het gezegde: what goes down, must go up. Beneden aangekomen waren we al redelijk afgepeigerd van het jezelf tegenhouden
bergaf. Toen mochten we ook nog bergop... Martine wilde dat ik onderweg veel foto's maakte.. dan kon zij even uitpuffen.. :-). Boven aangekomen en eenmaal uitgerust en uitgezweet, zijn we verder
gereden naar wat viewpoints verderop in het park. Ik liet Martine ook nog een stukje rijden. Ze reed nog niet weg of er begon een oranje lampje op het dashboard te branden. Bandenspanning te laag!
Haha, zal je altijd net zien. Ik had dit al eerder gezien dat de linker achterband wat zachter was, maar dat de waarschuwing juist op dat moment kwam vond ik wel grappig. Ze komt niet meer achter het
stuur ;-). Na de band weer op spanning te hebben gebracht konden we verder naar onze volgende bestemming: Zion National Park. Het zou een kleine 2 uur rijden zijn, onze kortste trip. Helaas deden
wegwerkzaamheden gelijk roet in het eten, een klein kwartiertje moesten we wachten omdat ze een deel van de weg aan het asfalteren waren en we dus om de beurt mochten rijden. Onderweg kregen we
alweer een aantal korte regenbuitjes te verduren. Al 3 dagen op rij. Gelukkig elke keer als we in de auto zaten. Bij Zion Park aangekomen heb ik tot nu toe de mooiste route gereden. Prachtig
donkerrode (past beter bij de omgeving) wegen in een geweldig bergachtige omgeving dwars door het Park. Onderweg heeft Martine nog wat foto's gemaakt. Eenmaal bij ons hotel beland werd de lucht
steeds donkerder. We waren net een kwartier in de hotelkamer toen het enorm begon te plenzen. Achter de bergen waar we op uitkijken was het ook aan het onweren. Aangezien het al bijna 5 uur was
besloten we om niet meer naar het Park te gaan vanwege de regen en de constante dreiging van onweer. Morgen staan we vroeg op om niet in de hitte te hoeven lopen. Inmiddels (half 9) zitten we op onze
geweldige kamer/balkon na heerlijk in het steakhouse van het hotel te hebben gegeten. See ya! Stefan
Vandaag zijn we na een lekker ontbijtje op pad gegaan. Onze eerste activiteit vandaag: Lower Antelope Canyon. Toen we daar aan kwamen (het was maar een minuut of 10 rijden!!) konden we in een rij
aansluiten om kaartjes te kopen. Deze rij was in principe niet zo lang, alleen bleek na een tijdje in de volle zon dat er geen beweging in deze rij zat... Beetje jammer. Stefan besloot om in de
schaduw te gaan staan en daar ving hij op dat het wachten nog ruim een uur zou duren. Wat bleek nu.. Je moest je intekenen bij een loket. Dan werd je ingedeeld in een groep. Deze groepen gingen om
beurten met gidsen mee de canyon in. Er waren maar een aantal gidsen beschikbaar en de canyon is niet groot, dus op deze manier konden ze het aantal mensen binnen in de canyon goed doseren. Het uur
wachten viel uiteindelijk erg mee, er stonden een aantal Nederlanders voor ons in de rij waar we een gezellig praatje mee hebben gemaakt. Ook waren de weergoden ons goed gezind, er kropen namelijk
fijn wat wolken voor de zon, dit maakte het wachten wat aangenamer. Toen we aan de beurt waren om de canyon in te gaan nam een Indiaan met zijn gitaar ons mee. Wanneer je niet op let loop je de
ingang van de canyon gewoon voorbij.. Het is namelijk een spleet in de grond en met een trap ga je naar beneden. Eenmaal binnen heeft het water zijn werk gedaan, het heeft een waar kunstwerk
achtergelaten. Prachtige wanden (zie foto), nauwe doorgangen en flinke hoogteverschillen laten de canyon onaards aandoen. Eenmaal weer buiten vervolgden we onze reis naar de Glen Canyon Dam. Ook dit
was maar een klein stukje rijden. In eerste instantie zie je maar een klein stukje van de dam en de brug die er overheen loopt. Dit is op zich nog niet zo bijzonder. Maar wanneer je en kleine 150
meter naar beneden loopt richting een uitkijkpunt, krijg je de dam in zijn geheel te zien met daarvoor de Colorado river en erachter het prachtige lichtblauwe water van Lake Powell! Na dit bekeken te
hebben gingen we verder richting Bryce. Ons eindpunt van vandaag. Na 2 en een half uur rijden waren we er al. Dat viel dus mee vandaag! We verblijven in Best Western Ruby's Inn, een cowboy hotel.
Heel leuk. We hebben onze bagage in de kamer achtergelaten en zijn een rondje gelopen over het terrein. Na het eten wilden we toch alvast even richting het National Park. We konden nog net de
zonsondergang halen.. Dachten we.. Onderweg stonden allemaal herten langs de weg. Deze hebben we natuurlijk gefotografeerd. Toen we eenmaal bij een mooi uitkijkpint aankwamen waren we te laat en was
de zon al onder. Dat maakte er het uitzicht op Bryce niet minder om. Na hier een poosje rond te hebben gekeken (het was hier voor het eerst echt koud..22C° met veel wind) zijn we terug gegaan naar
het hotel. Het is nu 22.30uur en het word tijd om te gaan slapen. Morgen gaan we 'echt' het park verkennen! Groetjes Stefan en Martine
Gisterenavond na wij ons verhaal hadden geschreven,hebben we gekeken naar de zonsondergang. Deze was mooi, maar kon niet tippen aan de ondergang in de Grand Canyon. Toen het eenmaal donker werd
kregen we pas iets moois te zien. Een prachtige hemel werkelijk vol met allemaal vonkelende sterren. We zagen zelfs een aantal vallende sterren. Dit hadden we nog nooit eerder gezien, en het lukte
dan ook steeds niet om van het balkon af te komen en te gaan slapen. We hadden al wel gelezen dat de sterren hier in Monument Valley ontzettend goed te zien zijn, maar we weten ook dat heel veel
dingen in de gidsen iets beter wordt gemaakt dan dat het is. Nou dit dus niet. Dit ging alle verwachting te boven!! Vandaag zijn we de dag weer vroeg begonnen. We hadden de wekker om 05.50 uur gezet,
we wilden namelijk ook de zonsopkomst zien. Toen we wakker werden begon het al iets te schemeren. En na nog geen 10 minuten kwam hij tussen twee grote rotsformaties op! Geweldig. We hebben heerlijk
tot half 7 zitten kijken.. Stefan maakte foto's en ik heerlijk onder een dekentje..Genieten! Daarna zijn we nog heel even het bed ingegaan :-) Uiteindelijk zijn we om 10uur vertrokken voor de 17mile
drive door Monument Valley. Nou, dat begon erg goed. Eigenlijk moeten we hobbelig zeggen. En zelfs daar zeggen we te weinig mee.. Het was een rit over een onverharde weg. Op sommige plaatsen met veel
gaten ter grootte van badkuipen .. Het maakte deze rit behoorlijk avontuurlijk! Tijdens deze route kwamen we langs 11 uitkijkpunten over de vallei. Na anderhalf uur waren we weer terug bij het
beginpunt en konden we onze reis vervolgen. Volgende stop: Page! Dit was een vrij korte rit van 2 uur. Onderweg werd de bewolking dikker en de lucht donkerder en donkerder.. En ja, ook hier kan het
regenen. Dat heeft het dan ook een paar minuten flink gedaan ;-). Gelukkig zaten we in de auto. Toen we aankwamen in Page was het weer droog en zonnig. We besloten dan ook weer in de auto te stappen
en een paar minuten terug te rijden naar de horseshoe bend. Eenmaal de auto geparkeerd moesten we nog 3/4 mile (1,2 kilometer) lopen. Nu is dat niet zo ver dachten wij..We hadden ook hierover gelezen
en hierover vertelde men dat vooral de terugweg richting auto erg zwaar was omdat je de hele weg omhoog loopt.. Nou, wederom was alles waar! Met 35C° in de volle zon naar beneden, door het mulle
zand, is al pittig. Maar terug....We hebben niks meer gezegd, blik op oneindig en lopen.. Nu heb ik nog niks verteld over het uitzicht op de horseshoe bend. De Colorado river slingert zich hier rond
een groot rotsblok, die je vanaf de rotswand kunt zien.. Die is werkelijk prachtig! Het was alle zweetdruppels waard! Wat een plek. Uiteindelijk hebben we nog wat inkopen gedaan bij de Wal-mart.
Inclusief een taartje, we moeten de verjaardag van Stefan toch goed vieren :-). Nu ik dit verhaal afmaak en jullie lekker slapen (dat hoop ik in ieder geval om half 5... Hier is het half 9), pruttelt
de koffie en gaan we het gebakje lekker opeten. Lijkt me een goede afsluting van deze mooie dag. Xx Martine
Vandaag gingen we na het ontbijt nog langs een aantal mooie uitkijkpunten over de Grand Canyon (als afscheid ;-)). Eenmaal uit het national park kon onze rit richting 'Het land van de Navajo
indianen' beginnen. Het 'echte' wilde westen. Met zijn ranches, rotsformaties en vergezichten. (Onze eerste kennismaking met Utah). Overal langs de weg stonden 'echte' indianen hun spullen te
verkopen. Leuk om te kijken, maar niet om te kopen. Helaas. Om 4 uur kwamen we aan bij het view hotel in Monument Valley. Eenmaal ingecheckt konden we naar onze kamer. Het eerste wat we deden was
naar het balkon gaan. Daar stonden we raar te kijken: Verspreid over het landschap vechtende cowboys en indianen te paard. Pijlen schieten alle kanten op. Tipi's bieden beschutting voor de vrouwen en
kinderen. Langs ons balkon zoeft een pijl... We kunnen nog net bukken..... Van links zien we een cowboy op zijn witte paard aankomen. Hij komt ons bekend voor, Jep de naam is Lucky Luke. Iedere
indiaan kiest het hazenpad, want hij schiet sneller dan zijn schaduw. Pfoeiii komen we daar goed weg zeg! Wanneer je je fantasie de vrije loop laat, zie je dit in je verbeelding. Ons uitzicht is
prachtig en doet je denken aan western films. Het is niet voor niks dat er zoveel films hier opgenomen zijn. Vandaag hebben we eigenlijk niet heel veel meer gedaan dan genieten van deze prachtige
omgeving. We zijn op tijd gaan eten zodat we ook hier de zonsondergang konden zien. Morgen gaan we een 17mile drive maken door het national park, om vervolgens onze weg te vervolgen naar Page. Waar
we ook zullen stoppen bij the horseshoe bend. Een drukke dag, gekukkig gaan we morgen weer een uur terug in de tijd.. Dit het uurtje dat we vandaag in moesten leveren krijgen we morgen weer terug..
Liefs Stefan en Martine
De dag zijn we vanochtend begonnen met een ontbijt op de kamer. Gisteren hadden we het al aan roomservice doorgegeven. Na heerlijk gegeten te hebben met een mooi uitzicht gingen we op pad richting de
Grand Canyon. Hiervoor moesten we een flink stuk rijden, namelijk een kleine 4 uur. Na eerst getankt te hebben gingen we richting een stuk route 66. Dit stuk was totaal anders dan gister. Na een wat
saai begin kwamen we op stukken met enorme ranches en grandioze vlaktes. We kwamen op een gegeven moment voor het eerst sinds onze reis in indianen gebied. Na gelunched te hebben in een restaurantje
moesten we nog een tweetal uurtjes rijden. Na een voor Martine vermoeiende (door steeds hetzelfde uitzicht) rit kwamen we aan in de Grand Canyon Village. Na eindelijk onze auto te hebben geparkeerd
bij het visitor center konden we de Canyon aanschouwen. En dan ben je stil.... je weet niet wat je ziet en je begrijpt ook niet dat dit door een riviertje is uitgesleten. Na deze eerste kennismaking
zijn we gaan inchecken. We zitten in een klein kneuterig kamertje zonder airco en tv. Bijna back to basic. Gelukkig was het vandaag niet zo heet (28c) en is het goed uit te houden. Na een heerlijke
zalm voor Martine en een steak voor mijzelf wilden we de zonsondergang bekijken. Dit was adembenemend. Nu we terug zijn in onze kamer hebben we de foto's eens rustig bekeken, we hebben er inmiddels
al zo'n 500!!. Zo meteen gaan we slapen, morgen op naar Monument Valley. We verliezen morgen een uur (dus nog maar 8 uur tijdsverschil) welke we dag erop weer terug krijgen als het goed is. We
bereiken morgen het oostelijkste punt van onze road trip. Voor nu voor ons weltrusten, voor jullie goedemorgen. See ya! PS. Voor degene die het misschien niet heeft gezien: gisteren hebben we het
even geduld aub vervangen voor het verslag van die dag!
Looking for adventure... And whatever comes our way! Zoals we al vertelden gingen we gisteren boodschappen doen bij de Walmart. We hadden spullen nodig voor onderweg en we hadden besloten dat we een
maaltijdsalade wilden eten (fastfood en uit eten hadden we wel even gezien) .. Spullen voor onderweg gevonden.. Ons eten helaas niet. Het fastfood eten kwam toch in zicht... Gelukkig vonden we een
aantal winkels verderop een supermarkt.. Met meer dan genoeg keus! Wij blij. Lekker een salade met kip meegenomen en een kaas pistoletje. Dit hebben we heel gezellig in de kamer (op bed, een andere
plek was er niet) opgegeten. Vanmorgen vroeg opgestaan want we moesten wassen. Niet onszelf.. wij waren al schoon :-). Maar onze kleren. Hierna zijn we vertrokken richting het Joshua tree national
park. Vooral bekent om zijn aparte bomen (de Joshua trees natuurlijk, ze staan op een album van U2). Hier hebben we een prachtige rondrit gemaakt door het park met als hoogtepunten een aantal
prachtige vergezichten (zie foto die we al wel hadden gepost), de jumbo rocks (enorme rotspartijen) en de skull rock (een rots in de vorm van een schedel). Op sommige stukken zag je Joshua trees
zover je kon kijken. Echt prachtig. Eenmaal aan het einde van deze rit door het park gingen we verder richting Laughlin. Dit was nog een beste rit van 2 en een half uur. Maar wel deels over route
66!! Ook hier werden we steeds weer getrakteerd op prachtige vergezichten. We hebben vaak geprobeerd dit op foto vast te leggen. Maar zo mooi als het in werkelijkheid is lukt dat niet. We hadden vaak
het idee in the middle off nowhere te rijden met om ons heen alleen maar bergen, restanten van huizen en restaurants (de vergane glorie van R66) en cactussen. Wel kwamen er enorm lange
goederentreinen langs en zagen we veel kleine zandtornado's. Om 4 uur kwamen we aan in het hotel van vandaag. Het eerste wat we zagen (en waar we doorheen moesten om in te checken) was een groot
casino.. In het hotel zit echt alles! Een starbucks, kledingwinkel en meerdere restaurants. We hebben uiteindelijk besloten om Chinees te gaan eten. Heerlijk was het. Na het eten hebben we een
wandeling gemaakt langs de Colorado river (waar het hotel aan ligt) en daarna terug gegaan naar de kamer, want het was bloody hot!! Het is 8 uur en de dag loopt voor ons alweer ten einde. Morgen
vroeg op, want dan gaan we naar de Grand Canyon!! Heel veel zin in! Groetjes van ons
