Het is even geleden dat we geschreven hebben. Maar we wilden graag nog even onze allerlaatste belevenissen met jullie delen.
De laatste twee dagen in Hawaï hebben we een auto gehuurd. De eerste dag zijn we naar de noordkust van O'ahu gereden. Onze eerste stop was bij Birthstones. Vroeger gingen vrouwen (die van adel
waren) daar naartoe om hun kinderen te baren. Het was een klein stukje van de weg af en werkelijk een prachtige plek. Daarna zijn we naar een strand gereden. Je hebt er erg hoge golven en er zijn
dan ook erg veel surfers te vinden. De stroming is sterk en het is dan ook best gevaarlijk om te zwemmen. Ja... in de winter! Toen wij er waren, zagen we geen golven.. Nog minder dan in Honolulu,
waar wel erg veel gesurft werd. Nadat we even op het strand waren geweest zijn we doorgegaan naar Waimea Valley. Dat is een grote botanische tuin met als hoogtepunt een mooie waterval. Ook laten ze
hier zien hoe de Hawaïanen vroeger leefden. In hutten van stro. Heel leuk om te zien. We hebben een wandeling gemaakt door de tuin, richting de waterval. Daar hebben we gezwommen. De poel voor de
waterval was een heel klein stukje ondiep en liep niet geleidelijk af, maar van het een op het andere moment was het water 9 meter diep. Het is wel even een vreemd idee, want je ziet niet wat er
onder je gebeurt. Het water is nogal troebel. Na deze verfrissende stop zijn we weer rustig terug gelopen en terug gereden naar het hotel.
Maandag zijn we om 06.00 uur opgestaan. We wilden naar Pearl Harbor en als je daar niet vroeg bent heb je kans uren te moeten wachten om naar het memorial te gaan.
Wij waren er om 08.00 uur en moesten tot 11.15 uur wachten (nu al 3 uur wachttijd). Om deze behoorlijk lange tijd door te komen zijn we naar de USS Missouri gegaan. Een enorm gevechtsschip die je
van binnen en buiten kan bekijken. We hebben een IPod tour gedaan. Je krijgt een IPod mee en je loopt een route. Op deze route staan cijfers en elke keer als je er een tegen komt kies je dat getal
op de IPod. Je krijgt een verhaal te horen en beelden te zien. Ontzettend interessant. De beelden maken het echter. Al met al heeft dit 2 uur in beslag genomen en toen we terug kwamen hoefden we
dus niet heel lang meer te wachten. Om 11.15 uur was het zover en kregen we eerst een film te zien over de aanslag op Pearl Harbor. Dit is een erg indrukwekkende film en het raakt je behoorlijk.
Daarna moesten we door om met de boot naar het memorial te gaan. We zaten redelijk bovenaan in het theater, dus waren als een van de laatsten op de boot. Doordat wij geen zitplaats meer hadden
moesten we wachten op de volgende boot. Dit zou een kwartier duren en ze zouden ervoor zorgen dat we als eerst een zitplaats kregen. Een kwartier later vaarden we richting het memorial. We kregen
een kwartier om daar rond te kijken. Wanneer je daar aankomt zie je een aantal stukken van het gezonken schip boven het water uit komen. De overblijfselen van ruim 900 slachtoffers liggen nog in
het schip. Erg onwerkelijk. Alle namen van de overleden mannen staan in zwarte letters op een grote witte muur. Wat wij erg mooi vonden is dat de overlevenden die dit willen ook bijgezet kunnen
worden op het moment dat zij komen te overlijden. Zij worden herenigd met hun maatjes van vroeger. Er zijn dan ook behoorlijk wat bemanningsleden die hier voor gekozen hebben. De meest recente in
2011. Een heel mooie en indrukwekkende ochtend hebben we hier gehad.
Daarna hebben we besloten om naar de Valley of the Temples te gaan (omdat we handdoeken waren vergeten en dus niet even een duik konden nemen in zee). Toen we daar aankwamen waren we blij verrast.
Een prachtige tempel met een vijver vol met Koi-karpers in een hele mooie bergachtige omgeving. We zijn door de tuin naar de tempel gelopen en binnen (eerst je schoenen uit!) zat een 4 meter hoge
gouden Boeddha op een net zo gouden lotusbloem. Prachtig. Na hier een poosje te zijn gebleven zijn we doorgelopen. In de tuin stond een klein hutje met een enorme bel. Deze kun je luiden door aan
een touw te trekken die dan een enorme paal in beweging brengt. Dit hebben we nog even gedaan en zijn daarna vertrokken. (We lazen dat we dit eigenlijk bij aankomst hadden moeten doen. Op deze
manier groet je de Boeddha. Wij hebben hem gedag gezegd...)
Na deze prachtige stop zijn we richting hotel gegaan. We hadden voor een uur een kamer gereserveerd om ons nog even op te frissen voor onze (lange) terugvlucht.
We zijn maandagavond vertrokken richting San Francisco. Daar moesten we 8 uur wachten om vervolgens terug te vliegen naar Nederland. Door al het tijdsverschil kwamen we hier pas woensdagochtend
aan. Best vermoeiend.
We werden opgehaald door Wim (de vader van Martine) en Marian (de moeder van Stefan). Erg fijn dat er na 4 weken mensen op je staan te wachten. Eenmaal thuis aangekomen was Astrid (de moeder van
Martine) daar al en had heerlijke cake en bolletjes gemaakt. Ook Marlinde, Martijn en Marvin kwamen langs. Wat een fijn ontvangst..
En wat heerlijk om na 4 weken weer thuis te zijn.
We willen jullie heel erg bedanken voor het lezen van onze verhalen, de belangstelling en de leuke reacties!
Gisteren zijn we aangekomen in Hawaii, Honolulu. Toen we in het hotel aankwamen hadden we er al een lange dag opzitten, dus hebben we niet meer geschreven. We hebben werkelijk een heel gastvrij
ontvangst gehad, met ananassap en koude handdoeken, iemand die de bagage naar de kamer bracht, hielp met de internet verbindingen en uitleg gaf over de verschillende faciliteiten in de kamer. We
hebben werkelijk heerlijk geslapen. Vanmorgen een ontbijtje gegeten in de kleine, maar gezellige lobby en daarna zijn we naar het strand gegaan. De eerste keer deze vakantie! Jippie! We konden
badlakens, stoeltjes, matjes en bodyboards lenen van het hotel. Dat laatste hebben we niet gedaan, maar met de rest zijn we richting strand vertrokken. Wat een fijne plek. We hebben een goed plekje
gevonden en zijn daar tot half 3 gebleven. Daarom hebben we ook weinig te schrijven eigenlijk, we hebben het gewoon lekker rustig aan gedaan. Na ons stranddagje hebben we in de hotelkamer onze
laatste twee dagen gepland. We hebben voor die dagen een auto en hebben een route uitgestippeld en gekeken wat we allemaal willen zien op O'ahu. Daarna een fijne douche genomen en ons klaargemaakt
voor het avondeten. Dat werd Chinees. Daarna zijn we naar het strand gegaan, om vuurwerk te kijken. Dit zou om19.45 beginnen.. Om 20.00 nog geen vuurwerk..... Komen we erachter dat we verkeerd
gekeken hebben en dat het morgen pas is..... Oeps.. Nou ja, we hebben wel gezien hoe een meisje ten huwelijk gevraagd werd (heel leuk) en we hebben morgenavond weer een reden om naar het strand te
gaan :-) . Wat overigens wel heel apart is... er zijn hier enorm veel Japanners.. 70 jaar geleden was op dit eiland nog de aanval op Pearl Harbor. Times change.... Ano 'ai ia 'oe e (Groetjes) Aloha
kakou! (Tot ziens)
Na vanochtend weer heerlijk te hebben ontbeten zijn we met de bus richting het fietsverhuurbedrijf gegaan. Dit was overigens pas rond een uur of 12, want we kunnen in dit hotel even goed bij slapen
van de eerdere slechte nachten. Eenmaal op de fiets gingen we onderweg naar de Golden Gate Bridge. Deze lag net als de voorgaande dagen nog bijna geheel in de mist. De tocht ernaar toe was koud,
winderig en af en toe steil omhoog. We kwamen eerst onder de brug uit, waar we een lekker broodje aten die we eerder bij de Starbucks hadden gehaald. Na deze lunch te hebben verdedigd tegen de
zeemeeuwen konden we eindelijk beginnen aan de tocht over de brug. Het was de bedoeling om de brug over te fietsen en vanaf daar met een veerboot terug te gaan. Deze ging echter maar eens in de 2
uur. Eenmaal in het midden van de brug, waar het nog harder waaide, hadden we eigenlijk niet veel zin om verder te fietsen richting de boot. We zijn omgedraaid en zijn weer terug naar beneden
gefietst, wat erg snel ging. Het was wel erg druk op de brug. In New York hebben we ook 2 bruggen gefietst, maar daar was het veel breder en beter gescheiden van de voetgangers. Wellicht dat dit ook
mee telde in onze beslissing om niet verder te gaan. We waren om 3 uur terug bij het fietsverhuurbedrijf en besloten om nog maar eens richting Fisherman's Warf te lopen. Dat is toch wel onze
favoriete plek hier in San Francisco geworden. Het is er gezellig druk, je kan er fijn rondslenteren langs het water en er is van alles te zien. Na daar nog een tijdje te zijn geweest hebben we een
taxi terug naar het hotel genomen. Daar hebben we ons opgefrist, om vervolgens richting Macy's te gaan, waar we wat hebben gegeten bij Boudin. We zien namelijk al een aantal dagen iedereen soep uit
een harde broodbol eten. Dat heeft Martine dan ook op vandaag. Lekker! Na het eten zijn we terug naar het hotel gegaan. We gaan onze koffers weer in orde maken voor de reis naar Hawaii. Onze laatste
bestemming. Nu gaan we nog even lekkere kersen eten die we vandaag op de pier hebben gekocht :-) Tot morgen!! (Als we het gaan redden na onze vlucht) Xx
Vanmorgen zijn we begonnen met het beste ontbijt van de vakantie (tot nu toe). Het was een Amerikaans/Japans buffet. Een aantal dingen die ze hadden: Zalm (gerookt en gebakken), roerei, fruit,
yoghurt, hele lekker mango en cranberry sap, rijst (dat is alleen niet echt iets voor ons als ontbijt..)enzovoort! Bij ons zit het er inclusief bij, maar ze vragen er op de kaart gewoon $30 voor!! Na
het ontbijt wilden we met de bus richting the painted ladies, ofwel de victoriaanse huisjes uit Full House. We moesten een eindje lopen richting de bushalte. Maar omdat we toen op de kaart zagen dat
het nog maar een paar blokken lopen was, kozen we ervoor om dat maar gewoon te doen. Daar hadden we helaas al snel spijt van. Overal in deze buurt liepen(maar ook echt overal!!) dakloze mensen en
junks. Ze vormden groepjes op de stoep. Ze lieten iedereen met rust, dus ze waren ons echt niet tot last, maar het was behoorlijk intimiderend. Toen Stefan erachter kwam dat hij vanmorgen vergeten
was om zijn pil in te nemen tegen zijn netelroos, en hier dus erg veel last van had, besloten we terug te gaan naar het hotel zodat hij deze alsnog kon nemen. We waren het er allebei over eens dat we
niet nog een keer in die buurt rond wilden lopen. We hebben dan ook besloten om vandaag naar de Coit Tower te gaan (deze geeft je een heel mooi uitzicht over de stad)en daarna naar Fisherman's Warf,
om van daaruit naar de boot te gaan die ons naar Alcatraz zou brengen. De wandeling richting de Coit Tower was pittig. Daar konden we kaartjes kopen en in een lange rij wachten op de lift. Zo konden
we wel weer even afkoelen. Het uitzicht was heel mooi. Na een een tijdje te hebben genoten van het uitzicht namen we weer plaats in de rij om de lift naar beneden te nemen. Eenmaal beneden hebben we
de bus naar Fisherman's Warf genomen. Daar hebben we als lunch een ijsje en een milkshake genomen (we moesten uiteindelijk toch erg vroeg eten om op tijd bij de boot te zijn). Daarna hebben we nog
lekker over de pier geslenterd en allebei een leuk aandenken gekocht. Nog lekker op een terrasje gezeten, wat door de wind overigens best fris was. Na het eten zijn we rustig richting pier 33
gelopen, vanwaar de boot zou vertrekken. Het was een tocht van 20 minuten waarbij we helemaal om het eiland heen gingen. Zo kregen we een mooie eerste blik op Alcatraz! Eenmaal daar werden we
opgevangen door een ranger die ons alvast het een en ander vertelde. Daarna zijn we de gevangenis ingegaan en hebben we een rondleiding gehad via een Nederlandse audiotour. Het was een hele ervaring
om daar rond te lopen en de vehalen van de gevangenen en de bewakers te horen. De cellen waren erg klein en sommige nog ingericht. Ook hebben we de 'bekende' cellen gezien van de bekendste
ontsnapping uit de geschiedenis van Alcatraz. De cemente hoofden die ze hadden gemaakt, zodat het niet op zou vallen dat ze weg waren, lagen in de bedden en je kon de opening die ze gemaakt hadden om
te ontsnappen nogq zien. Na de audiotour moesten we nog drie kwartier wachten op de boot terug dus hebben we nog naar een verhaal van een ranger geluisterd over 3 ontsnappingen vanuit deze
gevangenis. Allemaal met een slechte afloop voor de gevangenen.. Weer terug op het vaste land gingen we op zoek naar een taxi. We zijn naar de taxistandplaats gelopen en daar stond een enorme rij. We
werden er aangesproken door een man die ons met zijn limousine kon vervoeren. Hij scharrelde alleen wel nog meer mensen voor dezelfde rit. Omdat we dit niet zo vaak meer mee zullen maken hebben we
het gedaan en werden we met 5 andere mensen naar de hotels gebracht. We hebben tijdens deze rit een gezellig praatje gemaakt met een ouder echtpaar uit de UK en drie dames uit Idaho. Nadat onze
chauffeur naar zijn zin een te kleine fooi van het echtpaar had gekregen was hij een beetje zeurderig.. Hij zei niet erg aardige dingen over deze mensen tegen ons. Dat vonden wij niet kunnen.. Maar
ja, nadat hij ons af had gezet zal hij wel over onze tip ($2) hebben gemopperd :-) . Vooral zijn gezicht was leuk toen we zeiden: we're Dutch.... Eenmaal aangekomen in onze kamer stonden de lampen en
de radio aan, het bed was open geslagen en er lagen twee chocolaatjes op bed, in eerste instantie erg vreemd en vooral voor Martine schrikken (ze heeft in de hele kamer gekeken of er niemand was).
Een leuke 'thuiskomst'. Nu is het inmiddels bijna half 12 en echt tijd geworden om te gaan slapen. Groetjes Stefan en Martine
Vanmorgen heeft Stefan weer lekkere croissantjes gehaald en zijn we na het ontbijt op zoek gegaan naar ijs voor in de koelbox. De machine hadden we snel gevonden, alleen we hadden geen idee hoe we er
ijs uit konden krijgen. Toen kwam er een 5 jarig jongentje aangelopen. Hij bedenkt zich niets, stopt hun kamersleutel in de machine en helpt ons met het ijs. Geweldig! Hij is door ons en zijn vader
omgedoopt tot Iceman :-) Voordat we richting San Francisco reden hebben we eerst nog een trail gelopen in Yosemite. Het was een trail van 2 mile richting de reuzen Sequoia bomen. Dit was weer een
trail waarbij we op de heenweg helemaal bergaf liepen. En de terugweg.. Nou dat kun je dan wel raden. De bomen waren zo ontzettend groot dat ze niet op 1 foto pasten. We moesten dus steeds twee of
drie foto's van 1 boom maken. Uiteindelijk zaten we rond 11.00 in de auto en kwamen we om half 4 in San Francisco aan. De eerste glimp die we van de stad kregen was een hele rare. Er lag een deken
van mist boven de stad en de baai ernaast. Dit blijkt in de zomer dagelijks te gebeuren, dus het is even afwachten. De mist trok rond een uur of 6 weg, maar nu (9 uur) liggen de hoogste verdiepingen
van de wolkenkrabbers alweer in de mist. Nadat we in de file hadden gestaan voor de tolpoortjes op de Bay Bridge moest de auto worden weggebracht. Echt jammer dat we hem niet mee kunnen nemen, een
heerlijke auto! Eenmaal ingechecked kregen we een kamer op de 20e verdieping met een geweldig uitzicht op de stad (foto's komen nog)! Wat een heerlijke kamer vergeleken met de hotels die we de
afgelopen dagen gehad hebben. Een groot bed, met veel zachte kussens (afgelopen nachten hadden we een 1.20m bed en zelf Martine lag met haar voeten buiten het bed), niet gehorig, en het is vooral
schoon!!! Heerlijk! Nadat onze koffers naar onze kamer waren gebracht, zijn we de stad in gegaan. We zijn helemaal naar Pier 39 gelopen! Dat is zo'n 3 kwartier lopen. Dwars door Chinatown. Het leek
heel even alsof we niet in Amerika waren. Allemaal Chinese winkels met vooral veel gedroogd voedsel. Dat stonk wel... Eenmaal bij de pier aangekomen was het druk en gezellig. We hebben daar fijn
rondgelopen en zijn alvast in de Alcatraz shop gaan kijken. Morgen gaan we met een avondtour naar het eiland. Hier kijken we al naar uit. We hebben vandaag pasta gegeten bij Luigi :-). Toen we terug
liepen over de pier was het behoorlijk koud. We hadden best een jas aan kunnen trekken. Wat een verschil met een aantal dagen geleden. Maar deze temperatuur is wel heel fijn wanneer je een stad gaat
verkennen, dat hadden we vanavond al gemerkt tijdens het wandelen. We hebben uiteindelijk een taxi terug genomen naar het hotel en zijn lekker een (warme!) Skinny Vanilla Latte gaan halen bij de
Starbucks in ons hotel. Eenmaal in onze fijne hotelkamer merken we allebei dat we behoorlijk moe zijn. Dat wordt vroeg slapen. Morgen fit weer op om te fietsen over de Golden Gate Bridge! Groetjes!!
Vandaag zijn we vroeg opgestaan, hebben we lekkere croissantjes gehaald en die in de kamer opgegeten. Daarna zijn we met de auto naar Glacier Point gereden. Het was een rit van een klein uurtje, met
tussendoor een aantal mooie viewpoints. Aangekomen bij Glacier Point moesten we een klein stukje lopen om bij het uitkijkpunt te komen. Je staat daar bijna bovenaan een berg en kijkt uit op de
vallei. Prachtig. Daar een tijdje rondgelopen en genoten zijn we weer in de auto gestapt. Op de terugweg wilden we naar Bridalveil Fall, een waterval als een sluier (de naam zegt het al). Ook hier
moesten we een stuk omhoog lopen om bij de waterval te komen. Eenmaal daar viel het allemaal wat tegen, je kon namelijk niet erg dichtbij komen en de waterval was al niet meer op volle sterkte door
de warmte.. We hebben daar een aantal foto's gemaakt en zijn weer verder gegaan. We zijn terug gereden naar de village en hebben daar een lekker broodje gegeten. We wilden ook nog een trail lopen
hier. Dat moest de Vernall Fall trail worden. Het is een trail van 2 mile naar een uitzichtpunt op de Vernall waterval. Dit was een pittige klim naar boven, met heel veel steile stukken. Het begon op
een deja vu te lijken... Ineens kwamen de herinneringen boven van de Navajo loop in Bryce. Gelukkig was deze minder lang en minder ver omhoog. Je kon nog wel hetzelfde aantal miles omhoog naar de
waterval zelf lopen. Maar dan hadden we nog eens 300 meter in hoogte moeten klimmen. En daar hadden we geen puf meer voor. Dus zijn we rustig aan aan onze terugtocht begonnen. Bijna helemaal bergaf.
Nu zal je denken dat dit dus heel gemakkelijk is, maar dat valt tegen. Het is best zwaar voor je benen om jezelf steeds op te vangen. We hadden na deze wandeling (eerder beklimming..) onze workout
wel weer gehad. We zijn met de bus terug gegaan naar ons hotel en zijn gaan douchen! Allebei weer fris konden we gaan eten. Dat werd een grote bak salade die we samen hebben gedeeld en een
aardappelsalade. Lekker! Vanmiddag dachten we kroketjes te ruiken...en die hebben ze hier helemaal niet! We hebben vandaag tijdens het avondeten al besproken waar we allemaal zin in hebben als we
thuis zijn. Kroketjes, kip Madras, pindakaas, hagelslag, een heerlijk broodje (Nederlandse!) kaas (normaal belegd, met een plakje en niet een hele berg). Dat was het wel z'n beetje. We zijn bijna
drie weken op pad. We zijn benieuwd waar we allemaal trek in hebben als we nog een week verder zijn :-) Tot morgen! Dan gaan we heerlijk verder naar San Francisco! Groetjes Stefan en Martine
Na vanochtend, na een slechte nacht, vroeg te zijn opgestaan hebben we eerst ontbeten. Na dit buffet zijn we naar onze eerste stop gereden: Bodie. Dit is een spookstadje dat is overgebleven na de
goldrush. Het stadje is in 1859 ontstaan na het ontdekken van een goudader. In 1932 was het stadje bijna geheel verwoest door een brand. Nu is het stadje voor een deel gerestaureerd, maar het meeste
is aan zijn lot overgelaten. Dit is ook goed te zien als je bij de huizen, scholen of zelfs het mortuarium naar binnen kijkt. Alles is bestoft en versleten. Het was heel apart om daar rond te lopen.
Helaas konden we de mijnen niet bezoeken in verband met instortingsgevaar. Na deze bezichtiging zijn we verder gereden naar onze 2e stop: Mono Lake. Dit is een meer met enorme zoute afzettingen.
Eenmaal bij de oever aangekomen was de stank bijna niet te houden. De zee ruikt verfrissend, maar dit meer is zo zout dat het gewoon stinkt. Er was tevens een enorm kabaal van de zeemeeuwen, op een
klein schiereilandje zaten er honderden bij elkaar. Het smerigste was misschien nog wel dat de scheiding tussen land en het meer zwart was. Dit bleken allemaal vliegjes te zijn. Deze zaten zo dicht
op elkaar dat het net een aaneengesloten zwarte band leek. Na hier weer te zijn weggegaan hebben we een broodje gegeten. Eenmaal uitgegeten konden we richting onze bestemming: Yosemite National Park.
Dit is een soort park dat we nog niet zijn tegenkomen. Groen met enorme grijze granietwanden. Eens wat anders dan rode rotsen :-) . De toegang naar het park ging over een hele mooie weg, de Tioga
Pass. Naast deze weg liggen hele mooie meertjes, geflankeerd door de Sierra Nevada. De trip naar ons hotel in de vallei van het park was erg kronkelig, maar wel heel mooi. Onderweg hebben we nog een
aantal stops gemaakt voor mooie foto's. Al het eten en drinken hebben we uit de auto moeten halen. In dit park komen namelijk beren voor en jaarlijks worden er 100 auto's in het hele park door beren
opengebroken, terwijl ze op zoek zijn naar eten. We hebben nu net gegeten en zijn op onze kamer. Morgen weer bijtijds op, hopelijk na een betere nachtrust! Groetjes Stefan en Martine
Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan om te ontbijten om daarna onze reis weer te vervolgen richting Mammoth Lakes. Vanmorgen was het nog 104F° (een 40C° dus). We zijn snel richting het ontbijtbuffet
gegaan. Daar hadden ze werkelijk van alles, een goed begin van de dag dus! We moesten vandaag een kleine 4 uur rijden. Na drie uurtjes werd het tijd voor een lunch. We wisten al waar we die wilden
gaan halen. Bij Erick Schat's bakkery! Ja, een Nederlandse naam!! Ze bakken daar het brood zoals bij ons in Nederland en hebben allerlei Nederlandse zoetigheden. We hebben een heerlijk broodje op en
hebben stroopwafels gekocht! Na deze fijne stop moesten we nog een uurtje rijden richting Mammoth lakes. We slapen vannacht in de Sierra Nevada Lodge. En wat bleek toen we het informatie boekje van
het hotel doorkeken....John Wayne verbleef hier altijd graag en bracht aardig wat tijd door in de lobby om lekkere Scotch te drinken. Na wat luieren en ons opgefrist te hebben zijn we op zoek gegaan
naar voedsel :-) . We zijn hier het stadje doorgelopen en die ziet er werkelijk heel leuk uit! Het is gezellig om door te lopen. Het weer hier is ook super! 30C°! Dat is weer een aangename
temperatuur! Na het eten hebben we weer fijn een wandeling terug gemaakt richting ons hotel. We kijken nog wat tv en drinken koffie. Dan is deze rustige dag alweer ten einde en gaan we zo heerlijk
slapen, want morgen wordt een drukkere dag in Yosemite National Park. Tot morgen! Xx
